Effects of Different Harvesting Times on Yield and Quality of Oat and Triticale
DOI:
https://doi.org/10.29329/actanatsci.2022.352.03Keywords:
Oat, Tritikale, Harvesting time, Yield, Quality, Nutrient contentAbstract
This research was carried out to investigate the yield and quality of the hay of oat and triticale harvested at different timings in the growing seasons of 2018-2019 and 2019-2020 at the Research and Application Field of Çanakkale Onsekiz Mart University, Faculty of Agriculture situated in Dardanos Çanakkale. Plants were harvested in three different growth stages (earing/heading formation, flowering and milk dough stages) in this study. The experiment has been established by using a randomized complete block design with 6 replications. Crude protein (CP), crude ash (CA) and digestible dry matter (DDM) along with the fresh and dry yield of hay were determined in this study. The fresh and dry yield of hay increased when the harvesting time was delayed. In the results of two years harvesting stage of earing/heading, the average hay yield increased from 494.5 kg/da to 2049.8 kg/da at milk dough stage. On the other hand, the ratios of CP, CA and DDM were decreased. In general, the values of oat and triticale were found to be close to each other. Consequently, it has been concluded that it would be appropriate to harvest both oat and triticale during their milk dough stage, although, there is a slight decrease in hay quality since the hay yield is very high. Harvesting should be done during the flowering stage, if the high quality hay production is expected.
References
Akman, N., Aksoy, F., Şahin, O., Kaya, Ç. Y. & Erdoğdu, G. (2007). Cumhuriyetimizin 100. yılında Türkiye’nin hayvansal üretimi. Türkiye Damızlık Sığır Yetiştiriciliği Birliği Yayınları.
Aksoy, İ., & Nursoy, H. (2010). Vejetasyonun farklı dönemlerinde biçilen Macar fiği buğday karışımının besin madde kompozisyonu, rumende yıkılım özellikleri, in vitro sindirilebilirlik ve rölatif yem değerinin belirlenmesi [Determination of the varying of vegetation harvested Hungarian vetch and wheat mixture on nutrient content, degradation kinetics, in vitro digestibility and relative feed value]. Kafkas Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi, 16(6), 925-931.
Anonim. (2020). Meteoroloji Genel Müdürlüğü Raporları. Erişim tarihi: 17 Aralık 2020. https://mgm.gov.tr/kurumsal/yatirim-faaliyet-raporlari.aspx
AOAC. (1990). Official Methods of Analysis (15th Ed.): Association of official analytical chemists. Arlington, VA.
Başbağ, M., Demirel, R., & Şentürk, D. (2000). Yem bitkilerinde kaliteyi etkileyen faktörler. Proceedings of the International Animal Nutrition Congress, Türkiye. pp. 390-395.
Bishnoi, U. R., Chitapong, P., Hughes, J., & Nishimuta, J. (1978). Quantity and quality of triticale and other small grain silages. Agronomy Journal, 70(3), 439-441. https://doi.org/10.2134/agronj1978.00021962007000030018x
Bulut, B. (2021). Çavdarın (Secale cereale L.) yem bitkisi olarak kullanımı; ot verimi ve kalitesinin biçim zamanına bağlı değişimi [Use of rye (Secale cereale L.) as a forage; change in hay yield and quality depending on harvest stage]. [Yüksek Lisans Tezi. Yozgat Bozok Üniversitesi].
Can, M., & Ayan, İ. (2017). Domuz ayrığı (Dactylis glomerata L.) popülasyonlarında gelişme dönemlerine göre verim ve bazı özelliklerin değişimi [Some feature and yield changes depending on growth periods on cocksfoot (Dactylis glomerata L.) populations]. Kahramanmaraş Sütçü İmam University Journal of Agriculture and Nature, 20(2), 160-166.
Canbolat, O. (2012). Bazı buğdaygil kaba yemlerinin in vitro gaz üretimi sindirilebilir organik madde nispi yem değeri ve metabolik enerji içeriklerinin karşılaştırılması. Kafkas Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi, 18(4), 571-577.
FAO. (2020). Food and Agriculture Organization of the United Nations. Crops and livestock products. https://www.fao.org/faostat/en/#data/QCL
Göçmen, N., & Özaslan Parlak, A. (2017). Yem bezelyesi ile arpa, yulaf ve tritikale karışım oranlarının belirlenmesi [Determination of seeding ratios of pea intercrops with oat, barley and triticale]. ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 5(1), 119-124.
Gökkuş, A., & Hanoğlu Oral, H. (2022). Hayvanlar İçin Önemli Bir Kaba Yem Kaynağı: Tahıl Meraları [An Important Forage Source for Animals: Small Grain Pastures]. Acta Natura et Scientia, 3(1), 1-14. https://doi.org/10.29329/actanatsci.2022.351.01
Hasar, E., & Tukel, T. (1994). Çukurova’nın taban koşullarında yetiştirilecek fiğ (Vicia sativa L.) + Tritikale (Triticum x Secale) karışımında karışım oranı ve biçim zamanının yem verimi ve kalitesi ile karışım öğelerinin tohum verimine etkisi üzerine araştırmalar. Türkiye 1. Tarla Bitkileri Kongresi Bildiriler Kitabı, 25-29 Nisan 1994, İzmir.
Holman, T. L., Lyon, D. J., & Luebbe, M. K. (2011). Grazing Winter Wheat in Nebraska. University of Nebraska, Extension EC185.
Işık, Ş., Ateş, S., Keles, G., İnal, F., & Güneş, A. (2014). Macar fiği tritikale macar fiği + tritikale bitkilerinin farklı gelişim dönemlerindeki verim ve besin madde içerikleri. 10. Tarla Bitkileri Kongresi Bildiriler Kitabı, Türkiye, ss. 81-85.
Keleş, G. (2014). Farklı gelişme dönemlerinde hasat edilmiş tritikale hasılında morfolojik unsurların besin değeri [Nutritive value of morphological components in triticale forage harvested at different maturity stages]. Hayvansal Üretim, 55(1), 1-6.
Kilcher, M. R. (1981). Plant development, stage of maturity and nutrient composition. Journal of Range Management, 34(5), 363-364. https://doi.org/10.2307/3897904
Kilcher, M. R., & Troelsen, J. E. (1973). Contribution and nutritive value of the major plant components of oats through progressive stages of development. Canadian Journal of Plant Science, 53, 251-256. https://doi.org/10.4141/cjps73-047
Lyons, R. K., Machen, R., & Forbes, T. D. A. (1999). Why Range Forage Quality Changes. Texas A&M AgriLife Extension Service, E-99.
Mayland, H. F., Grunes, D. L., & Lazar, V. A. (1976). Grass tetany hazard of cereal forages based upon chemical composition. Agronomy Journal, 68, 665-667.
Meen, A. (2001). Forage quality on the Arizona Strip. Rangelands, 23(1), 7-12.
Şenel, S. (1986). Hayvan besleme. İstanbul Üniversitesi, Veteriner Fakültesi Yayınları.
Tan, M. (1995). Fiğ+tahıl karışımları için en uygun karışım oranları ve biçim zamanlarının belirlenmesi. [Doktora Tezi. Atatürk Üniversitesi].
Tan, M., & Serin, Y. (1997). Kaba yem olarak kullanılan tahılların besleme değerine yaklaşımlar. Atatürk Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Dergisi, 28(1), 130-137.
Tohumcu, A. S. (2021). Iğdır koşullarında karışım oranı ve biçim zamanının adi fiğ tahıl karışımında verim ve kalite üzerine etkileri [Effects of mixture ratio and cutting time on forage yield and quality of the mixtures of common vetch with some cereal species under Igdir conditions]. [Doktora Tezi. Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi].
Torell, R., Riggs, W., Bruce, B., & Kvasnicka, B. (1999). Wheat Pasture Grazing: Agronomic, Cultural and Livestock Management Practices. Fact Sheet 99-39, University of Nevada Cooperative Extension Service.
TÜİK. (2021). Tarım istatistikleri. Türkiye İstatistik Kurumu. Ankara, Türkiye. Erişim tarihi: 07 Şubat 2021. https://www.tuik.gov.tr/
Van Soest, P. J., Robertson, J. B., & Lewis, B. A. (1991). Methods for dietary fiber, neutral detergent fiber, and nonstarch polysaccharides in relation to animal nutrition. Journal of Dairy Science, 74(10), 3583-3597. https://doi.org/10.3168/jds.S0022-0302(91)78551-2
Yolcu, H., & Tan, M. (2008). Ülkemiz yem bitkileri tarımına genel bir bakış [Current status of forage crops cultivation and strategies for the future in Turkey: A review]. Tarım Bilimleri Dergisi, 14(3), 303-312. https://doi.org/10.15832/ankutbd.903732
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Keziban Kılınç, Ahmet Gökkuş
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
